Bazylika św. Pawła za Murami jest po Bazylice św. Piotra drugą największą bazyliką w Rzymie. Wzniesiona została w IV w. nad grobem św. Pawła. W 1823 r. spłonęła cała nieomal świątynia. Odbudowana została wiernie, przy zachowaniu jej ogromnych pierwotnych rozmiarów (132 m długości i 65 m szerokości).
Korpus świątyni poprzedza czteroportykowy fronton. W ogromnym wnętrzu wzdłuż naw biegnie mozaikowy fryz z wizerunkami papieży. Majestatyczny łuk triumfalny w perspektywie nawy głównej jest dość wierną repliką oryginalnego łuku, z którego zachowała się pierwotna dekoracja mozaikowa.
Do niewielu zabytków prastarej bazyliki, jakie ocalały z pożaru, należy cyborium (1285 r.) Arnolfa di Combio oraz zdobiąca konchę apsydy mozaika z XIII w. Innym wspaniałym dziełem jest dziedziniec klasztorny zbudowany przez Vasalettich w 1214 r.