Amfiteart Flawiuszów, zwany od wieków Koloseum, to symbol wielkości i potęgi Rzymu. Jego budowę rozpoczęto w 72 r. n.e. za Wespazjana, ukończono zaś w 80 r. n.e. za Tytusa.
Ta największa z zachowanych budowli rzymskich ma kształt owalu o rozmiarach 188x156 m i mierzy 57 m wysokości. Ttrawertynową elewację podzielono na cztery poziomy: trzy z nich posiadają arkadowania z wtopionymi kolumnami, a czwarty zdobią korynckie pilastry, oddzielające od siebie ślepe ściany i ściany z oknami.
Do Koloseum mieli dostęp wszyscy obywatele miasta. Widownię podzielono na sektory oddzielne dla każdej klasy społecznej. Urządzano tu turnieje, pokazy akrobatyczne. Walki gladiatorów, cieszące się dużą popularnością, zostały zakazane w 404 r. na mocy dekretu Honoriusza.
W średniowieczu amfiteatr stał się jednym wielkim magazynem materiałów budowlanych. Zerwano zeń wszystkie klamry spinające trawertynowe płyty elewacji, stąd też otwory widoczne po dziś dzień w murach obiektu.